اهمیت طراح صندلی

با گذشت زمان، نه تنها ظاهر صندلی ها تغییر کرده است، بلکه راحتی و نیازها نیز تغییر کرده و تاریخچه هر پروژه را غنی می کند. پیشرفت در تکنولوژی و مواد همچنان به نحوه طراحی و تولید صندلی ها شکل می دهد. و مانند هر طراحی دیگری، الهام بخشی نقش حیاتی در این فرآیند ایفا می کند. طراحی با رویکردهای جدید برای در نظر گرفتن و ارائه این که چگونه فرم می تواند عملکردها را انجام دهد و چگونه می توانیم مواد خام را به اشیاء خاص فرهنگ تبدیل کنیم، آغاز می شود.

اگر عملکرد طبیعی تر و شکل فرهنگی تر باشد، تفاوت بین نشستن روی سنگ، ایوان، صندلی تاشو ایکیا ده دلاری یا صندلی نوشتن میلیون دلاری Pininifarina به طور همزمان درگیر یک عمل طبیعی آرامش و فرهنگی است. عمل کنید خلاقیت یا حداقل شناخت خلاق. اکنون، هرچه تعریف عملکرد یک شی آسان‌تر باشد، طراح می‌تواند سفارشی‌سازی بیشتری در فرم آن انجام دهد.

صندلی شیئی است که به راحتی وظیفه خود را انجام می دهد، به این معنی که انجام وظایف آن نسبتاً آسان است. می توان فرض کرد که صندلی ها راه آسانی را برای معماران فراهم می کنند تا یک تکنیک جدید را قبل از استفاده از آن در مقیاس معماری بیاموزند.

در موارد نادر، صندلی ها از مواد غیرعادی ساخته می شوند، به ویژه به عنوان هنر یا آزمایش. Raimonds Tsirulis، طراح داخلی لتونیایی، یک صندلی آویز آتشفشانی دست ساز از سنگ های آتشفشانی ساخته است.

طراحی صندلی کاربرد مورد نظر، ارگونومی (راحتی سرنشینان) [25]، و الزامات عملکردی غیر ارگونومیک مانند اندازه، قابلیت انباشتگی، تاشو، وزن، دوام، مقاومت در برابر لکه و طراحی هنری را در نظر می گیرد. چیدمان صندلی ها در یک اتاق را طراحی کلوزآپ می گویند که شامل واکنش فرد به فضا است.

در حالی که ممکن است هرگز ننشینند، این صندلی ها همچنان هدفی را دنبال می کنند (به علاوه، بازگشت به نمادگرایی، صندلی های کمیاب یا طراحان نیز می توانند نماد ثروت و نفوذ باشند). در نهایت، صندلی ها (همانطور که تنوع بسیار زیاد طرح ها و وسواس بسیاری از معماران به طراحی مبلمان نشان می دهد) ارزش زیبایی شناختی دارند. نگاه کردن به آنها زیباست مواد ساده و طبیعی که داستان یک صندلی راحتی را روایت می کنند و در عین حال تأثیرگذار هستند، مهم ترین ویژگی های طراحی خوب هستند. علاوه بر فضای نشیمن، یک صندلی می تواند بهترین طراحی نوآورانه را به نمایش بگذارد، سلایق فردی بیشتری را نشان دهد و می تواند معیاری برای حرکت های هنری و فرهنگی بزرگتر باشد.

عصر طلایی صندلی‌های مدرن قرن بیستم بود، زمانی که نوآوری‌های تکنولوژیکی و تحرک رو به بالا توده‌ها، بهترین طراحان جهان را به چالش خلاقانه اختراع مجدد قطعه‌ی فروتنانه مبلمان سوق داد. در محیط مدرنیستی، صندلی یک چالش طراحی بسیار مهم و محبوب بود. پس از پاپانک، طراحان همچنان به مبارزه با پازل صندلی ادامه دادند. طراحان صندلی مدرن متاخر، که اغلب به ساخت مبلمان قالبی یک تکه وسواس داشتند، به کاوش در سازه های فولادی و تخته سه لا، به کمک معرفی فایبرگلاس و پلاستیک، ادامه دادند.

مدرنیست های اولیه می گفتند که "فرم از عملکرد پیروی می کند"، اما بسیاری از صندلی های ایجاد شده در قرن بیستم عمدتاً مجسمه ای بودند. البته این فقط در مورد صندلی نیست: بسیاری از محصولاتی که متخصصان طراحی صنعتی به بازار می آورند برای بسیاری از سازمان ها ساخته نشده اند. از اواخر قرن نوزدهم، نوآوری های تکنولوژیکی مواد و روش های تولید جدیدی را برای طراحان صندلی معرفی کرده است.

صندلی ها در کل تاریخ طراحی از نظر نوآوری و استفاده از مواد و تکنولوژی یک قهرمان بزرگ هستند، به این معنی که صندلی در طول قرن ها تکامل یافته است و نمادی از طراحی در هر مرحله است. وقتی صحبت از طراحی صنعتی به میان می آید، صندلی تقریباً همیشه جزء اصلی فرهنگ است. طراحی صندلی نمادین بیش از یک اتحاد فرم و عملکرد است، مهندسی، عملی و تخیل را در بر می گیرد. صندلی مورد علاقه من Revolt که توسط طراح هلندی Friso Kramer در سال 1953 طراحی شد، نمونه ای عالی از یک صندلی ارگونومیک است.

حالت درازکش الهام گرفته شده از وضعیت خواب کلاسیک کوهنورد/سرباز است که پاها روی درخت و سر روی کوله پشتی قرار گرفته است و انحنای بدن بر شکل صندلی برای طراحی راحت و ارگونومیک تاکید دارد. ارگونومی آنها باعث می شود که مواد صندلی بر عملکرد آن تأثیر بگذارد. صندلی ناهارخوری نوع خاصی از طراحی است که در اطراف میز ناهارخوری استفاده می شود. زمینه دقیق استفاده از صندلی بر نحوه نشستن افراد در آن تأثیر می گذارد (عمود، خمیده، و غیره)

به طور کلی، اگر انتظار می رود یک مسافر برای مدت طولانی در صندلی بماند، وزن باید از روی صندلی برداشته شود، و بنابراین صندلی های سبک بلند تمایل دارند حداقل کمی خم شوند. اگر می خواهید راحت روی صندلی خود بنشینید، ارگونومی بسیار مهم است. امروزه بسیاری از طراحان به صندلی ها به عنوان فرصتی برای بهبود وضعیت و زبان بدن نگاه می کنند.

صدمات متعدد و مستند ناشی از نشستن زیاد، مانند افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی، آسیب به استخوان درشت نی و ستون فقرات را می توان با طراحی خوب صندلی کاهش داد.

به عنوان مثال، بسیاری از طرح‌های صندلی دارای بالشتک‌های بزرگ و بالشتکی هستند که به نظر راحتی را نشان می‌دهند، اما از نظر ارگونومی، اجماع بر خلاف این زیبایی‌شناسی است. کرانتز استدلال می‌کند که علم واقعی ارگونومی باید طراحان را به سمت طراحی صندلی هدایت کند که به جای بی‌حرکتی، نیاز بدن به حرکت را پشتیبانی کرده و برآورده کند، مثلاً صندلی‌هایی که به سمت جلو متمایل می‌شوند و پایه‌ای دارند که به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد تا به صندلی اجازه دهد. حرکت کردن وزن بدن شما از یک پا به پای دیگر طراح صندلی ممکن است مجبور باشد برای ساخت ارزان‌تر و سازگارتر با محیط‌زیست امتیازات طراحی بدهد، در حالی که طراح وب‌سایت ممکن است مجبور باشد به دلیل ناسازگاری برخی از اجزای بین مرورگرها یا ایجاد مشکلات عملکردی، امتیازاتی بدهد.

با این حال، اگرچه طراحان معتقدند که همیشه باید مهندسان را تحت فشار قرار دهند، فناوری همچنین می تواند طراحی را به حوزه های جدیدی سوق دهد. به همین دلیل است که طراحان وب، سطح پایه کد را به همان اندازه مهم می دانند که طراحان صنعتی اصول اولیه خواص مواد و فیزیک را درک می کنند.

در این مقاله می خواهم طراحی صنعتی (صندلی) و طراحی دیجیتال (وب سایت) را با هم مقایسه کنم تا ثابت کنم که آنها کمتر شبیه پسر عموهای دور هستند و بیشتر شبیه برادران صمیمی هستند.

صندلی‌ها فرم و عملکرد را به گونه‌ای ترکیب می‌کنند که مصرف‌کنندگان می‌توانند به راحتی آن را درونی کنند، اما برای طراحان بسیار دشوار است که آنها را کامل کنند زیرا بسیاری از مسائل طراحی - طراحی، انتخاب مواد، روش تولید، سبک و عملکرد - را در یک کابینت کوچک پوشش می‌دهند. ... Chairs from Architects مملو از ده‌ها نمونه از صندلی‌هایی است که در کنار هم قرار گرفته‌اند و تصاویری از نمادین‌ترین ساختمان‌های طراحان آن‌ها را نشان می‌دهد. صندلي ها در وي. &طراحی مدرنیستی در سراسر آن و تجسم کمک های گسترده و گسترده دوران به صندلی های معاصر. صندلی بارسلونا، یکی از رایج ترین موارد مورد استفاده در طراحی داخلی، حاصل همکاری معمار مشهور باهاوس، لودویگ میس ون در روهه و شریک قدیمی او، معمار و طراح لیلی رایش است.

این یکی از قابل تشخیص ترین اشیاء قرن گذشته و نماد جنبش مدرن است. این یک طراحی جذاب پشتی دارد که راحتی شما را همیشه در یک صندلی فراهم می کند. این به عنوان یک صندلی عمل می کند، بنابراین باید نوعی طراحی داشته باشد.